Jazda konna od dawna była formą przemieszczania się, pomagała w codziennych czynnościach, była niezbędna na polu bitew. Konie jako szlachetne zwierzęta z ogromną siłą, pomagały nam na wielu płaszczyznach. Jedną z jazd, z której słynął nasz kraj, była Husaria.

Wykorzystywana była do odpychania ataków nieprzyjaciela z użyciem szarż. Bitwy takie kończyły się zazwyczaj zwycięstwem. Odwaga koni i ich zaangażowanie a także posłuszeństwo, pomagały nam bronić własnego życia w wielu ciężkich sytuacjach. Nazwa husaria znaczy końskiego wojownika, korsarza; natomiast nie tylko jeźdźcy byli tutaj niezwykłymi wojownikami ale również ich wierzchowce. Bez nich nie osiągnęlibyśmy sukcesów, to one były niezbędnością. Wyposażenie każdego końskiego wojownika. Właściwie każdy z jeźdźców posiadał niezbite uzbrojenie, potrzebne do odbywania walk. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów była tak zwana kopia – jej pierwowzorem jest kopia węgierska, jednakże polska kopia husarska była nieco dłuższa. Następnym elementem, pełniącym funkcję ozdobną, były skrzydła – były nieobowiązkowe i nie za każdym razem stosowane. No i bez wątpienia szabla husarska kuta – była to ważna broń każdego jeźdźca (i nie tylko, bo używana była także w pieszych walkach). Rodzajów szabli było dużo – każda miała przeznaczenie do konkretnego celu i dotyczyła też określonych czasów. Z biegiem lat powstawały coraz to nowsze szable, udoskonalone w wielu kwestiach. Tak uzbrojony jeździec i jego koń, pokonywali razem sporo przeszkód.

Zobacz więcej: szabla oficerska wojska polskiego.